Το countdown με τα καλύτερα live performances όλων των εποχών συνεχίζεται!
Εδώ, γυρίζουμε το χρόνο πίσω στα θρυλικά live των 70ς.
Όλα δείχνουν πως ναι μεν θα επιστρέψουμε σύντομα στις ζωές μας, τουλάχιστον υπό συνθήκες, αλλά συναυλία δεν θα πάμε αυτό το καλοκαιράκι. Μη μου στεναχωριέστε. Όπως υποσχέθηκα θα δούμε live-ακια μούρλια από τον καναπέ μας και έτσι θα περάσουμε το χρόνο μας με δυνατές μουσικές.
Στο προηγούμενο “επεισόδιο” ξεκίνησα με μερικές εμβληματικές συναυλίες των 60ς. Αυτές υπάρχουν ολόκληρες ή εν μέρη στο Youtube και μπορείς να τις παρακολουθήσεις εντελώς δωρεάν. Χωρίς να σηκωθείς καν από τον καναπέ σου. Γιατί , I guess, αυτό είναι το new normal.
Προχωράμε λοιπόν στην επόμενη δεκαετία, μια από τις αγαπημένες μου μουσικά, τα 70ς. Αν και τα 70ς έχουν γίνει κατά ένα βαθμό συνώνυμα με τη disco και τη “μαύρη” pop μουσική είδαν το απόγειο της rock. Για να παραφράσω ένα σλόγκαν από μια αγαπημένη μου ταινία “[τα 70ς] did for rock & roll what ‘The Sound of Music’ did for hills”.
Led Zeppelin- Royal Albert Hall, 1970
Ανοίγουμε τα live των 70ς με τους legendary Led Zeppelin, που ένας φίλος αναρωτήθηκε γιατί δεν είχα βάλει στη λίστα με τα 60ς. Ισχύει πως οι Led Zeppelin είχαν ορισμένα φοβερά live και στα 60ς, όπως την world tour τους που ξεκίνησε στην Αμερική το 1968. Ωστόσο είδαν το ζενίθ τους στα 70ς, με iconic συναυλίες, όπως εκείνη στην Osaka to 1971. Στις 9 Ιανουαρίου 1970 έπαιξαν σε ένα από τα πιο σημαντικά venues, το Royal Albert Hall, σε ένα live που άφησε εποχή.
Black Sabbath- Paris, 1970
Όταν οι Black Sabbath έφτασαν στην Αμερική το 1970, ανοίγοντας για τον Alice Cooper, τους Faces κ.α, το κοινό δεν ήξερε τί να περιμένει από αυτούς τους παράξενους Βρετανούς. Σύντομα, ωστόσο, οι Black Sabbath έκαναν περιοδείες σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική. Οι συναυλίες τους προοδευτικά γίνονταν όλο και πιο θηριώδεις. Καθ’ όλη τη διάρκεια των 70ς οι Black Sabbath μετουσιώνονται και καθιερώνονται ως οι θεοί της metal της εποχής.
Elton John- The Troubadour- 1970
Η πρώτη ever συναυλία του Elton John πραγματοποιήθηκε στο Λος Άντζελες το 1970, στο Troubadour. Ήταν μια στιγμή “make it or break it” όπως τους είπε ο μανατζέρ τους τότε. Το ντεμπούτο άλμπουμ του Elton John δεν πήγαινε καλά. Έαν αυτό το live δεν ήταν επιτυχία θα ήταν το τέλος για εκείνον και τη μπάντα του. Ο ντράμερ Nigel Olsson θυμάται την εμπειρία ως “μαγευτική” αλλά και μια που τους “τρόμαξε σχεδόν μέχρι θανάτου”. Δυστυχώς δεν βρήκα τη συγκεκριμένη συναυλία στο Youtube οπότε επέλεξα εκείνη από το Λονδίνο το 1974. Εάν όμως κάποιος τη βρει κάπου ολόκληρη ας μου γράψει comment.
Aretha Franklin- Filmore West, 1971
Η πρώτη κυρία της soul, Aretha Franklin, εκείνη την περίοδο έκανε αυτό που θα χαρακτήριζε κανείς Vegas-type shows. Το κοινό του ιστορικού Filmore West στο Σαν Φρανσίσκο, όπου της ζητήθηκε να παίξει τρία βράδια το 1971, ήταν πολύ διαφορετικό. Κανείς δεν ήξερε πώς οι hippies της δυτικής ακτής θα αντιδρούσαν. Η Aretha Franklin στην αρχή του live δήλωσε “σας υπόσχομαι κυρίες και κύριοι ότι μέχρι το τέλος θα έχετε απολαύσει αυτή τη συναυλία περισσότερο από οποιονδήποτε είχατε την τύχη να δείτε”. Και έτσι και έγινε. Έδωσε μια εντυπωσιακή performance το κρεσέντο της οποίας ήρθε στο τέλος όπου κάλεσε από το κοινό, επί σκηνής, τον Ray Charles να τη συνοδεύσει.
B.B King- Cook County Jail, 1970
Σε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του ο B.B King, από την φυλακή Cook στο Σικάγο. Τότε ο νέος μάνατζερ του King είδε μια ευκαιρία να ανεβάσει το προφίλ του καλλιτέχνη καλώντας δημοσιογράφους και έναν ηχολήπτη να καταγράψουν τη συναυλία για ένα πιθανό live album. (όπως είχε γίνει και με τον Johnny Cash στη Folsom). Όταν ο King βρέθηκε επί σκηνής αρχικά οι κρατούμενοι τον γιούχαραν. Ωστόσο αυτό που ακολούθησε ήταν μια συγκινητική performance τόσο για αυτούς όσο και για εκείνον. Ο King ένιωσε την καταπίεση τους και την καρδιά του να βαραίνει για εκείνους. Το κοινό που αρχικά αντιστάθηκε κατέληξε υπνωτισμένο, με δάκρυα στα μάτια, αποδεικνύοντας τη δύναμη της μουσικής, ακόμα και στις δυσκολότερες συνθήκες, να μας εξυψώνει.
The Band- New York Academy of Music, 1971
Μπορεί το αποχεραιτιστήριο ‘The Last Waltz’ να είναι μία από τις καλύτερες concert films στην ιστορία. Όμως το 1971 οι The Band έδωσαν την καλύτερη, πιο υπερβατική τους εμφάνιση στο Academy of Music της Νέας Υορκης. Η μεγαλύτερη έκπληξη μάλιστα ήρθε όταν στη σκηνή μαζί τους βγήκε ο φίλος τους Bob Dylan, τραγουδώντας εκπληκτικές εκδοχές του “Like A Rolling Stone” και “Don’t Ya Tell Henry”.
David Bowie- Ziggy Stardust and The Spiders from Mars World Tour- 1972
Από τις πιο φαντασμαγορικές στιγμές/περσόνες του David Bowie ήταν εκείνη ως Ziggy Stardust. Η παγκόσμια περιοδεία του το 1972 Ziggy Stardust and the Spiders From Mars ήταν το ξεκίνημα της Ziggymania που δεν σταμάτησε ποτέ παρά τις μεταμορφώσεις στις οποίες προχώρησε ο Bowie.
Bob Marley- The Lyceum Theatre London, 1975
Παρά το γεγονός ότι δεν μπόρεσα να βρω ολόκληρο το live του 1975 από το Lyceum, οι δύο βραδιές που εμφανίστηκε εκεί ο Bob Marley θεωρούνται από τις καλύτερες της καριέρας του. Ήταν η μαγευτική στιγμή του ως solo καλλιτέχνης, η πρώτη κανονική περιοδεία του όπου έπαψε να είναι ένα cult act για τους λίγους και έγινε παγκόσμιο σύμβολο.
Grateful Dead- Capitol Theatre, 1977
Η Βορειοαμερικάνικη περιοδεία των Grateful Dead το 1977 ήταν η Δευτέρα Παρουσία τους όπως είπε ο ντράμερ Mickey Hart. Τα κομμάτια είχαν μεγαλύτερη οργάνωση, δεν ήταν απλά ένα χαοτικό jamming session όπως συνήθιζαν να κάνουν οι Grateful Dead. Αυτό τους έφερε πιο κοντά στο κοινό τους αλλά και στην ίδια τους τη μουσική ταυτότητα.
The Ramones- European Tour, 1977
Οι Ramones είχαν πολλά να αποδείξουν ερχόμενοι στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το βρετανικό κοινό βίωνε το απόλυτο punk craze με τους Sex Pistols. Οι Ramones έπαιξαν στην Γλασκώβη χωρίς διάλειμμα για 26 κομμάτια και, ύστερα στο Rainbow Theatre, την Παραμονή Πρωτοχρονιάς, ένα από τα καλύτερα live τους ever.
The Rolling Stones- North American Tour, 1972
Κατά κάποιο τρόπο η αμερικάνικη περιοδεία του 1972 των Rolling Stones ήταν το τέλος μιας εποχής. Προτού ο Keith Richards πέσει βαθύτερα στα ναρκωτικά, προτού ο Taylor εγκαταλείψει την μπάντα για μια σόλο καριέρα. Ήταν η πρώτη αμερικάνικη περιοδεία τους από εκείνη την καταστροφική στο Altamond, το θανατηφόρο φεστιβάλ στην Καλιφόρνια το 1969. Παρά τα σοκαριστικά εκείνα γεγονότα αλλά και το θάνατο του Brian Jones οι Stones κατάφεραν να μπουν στο στούντιο και να ηχογραφήσουν τρια αριστουργηματικά άλμπουμ και να τα παίξουν ζωντανά σε μια από τις καλύτερες περιοδείες τους μέχρι σήμερα. (1969 Let It Bleed, 1971 Sticky Fingers, 1972 Exile on Main Street.)
Bruce Springsteen and the E Street Band- American Tour, 1978
Είχαν περάσει τρία χρόνια από τότε που το ‘Born To Run’ είχε μετατρέψει τον Bruce Springsteen σε διεθνή ροκσταρ. Στην αμερικάνικη τουρ του 1978 o Bruce Springsteen με την E Street Band έπαιξαν 115 παραστάσεις τον μεγαλύτερο αριθμό που θα έπαιζαν ποτέ σε μια χρονιά. Με εξαιρετική τεχνική ακρίβεια, συγκλονιστική ενέργεια και εφευρετικότητα έδωσαν νέα πνοή στα κομμάτια με νέες συνθέσεις που έκαναν το κοινό να επιστρέφει στα άλμπουμ και να τα ακούει με εντελώς διαφορετικό τρόπο πλέον. Μια από τις καλύτερες εμφανίσεις της περιοδείας ήταν αυτή στο Agora Ballroom Cleveland που διήρκησε τρεις ώρες.
Ορισμένες από τις παραπάνω επιλογές, καταλαβαίνω κατατάσσονται περισσότερο στην κατηγορία περιοδείας παρά μεμονωμένων live. Ωστόσο επιλέχθηκαν με γνώμονα ότι μέσα σε αυτές τις περιοδείες βρίσκονται και οι καλύτερες εμφανίσεις των συγκεκριμένων καλλιτεχνών. Επίσης επιλέχθηκαν με βάση το τί μπορούσα να βρω αυτοτελές ή χωρισμένο σε μέρη και όχι απλώς ηχογραφήσεις τις οποίες όσο γινόταν έχω προσπαθήσει να αποφύγω.
Επίσης θα ήθελα να προλάβω όποιον πει γιατί δεν έβαλα το The Wall των Pink Floyd το οποίο θεωρητικά βγήκε το 1979. Γιατί αναγνωρίζεται ευρέως στις περισσότερες ζωντανές εκτελέσεις του να ανήκει στα 80ς. Επομένως θα περιμένετε να το δείτε στην επόμενη λιστά.